کانلیکا یکی از اولین مکان هایی است که در زمانی که شما درباره استانبول قدیم صحبت می کنید به ذهن خطور پیدا میکند.

بناهای تاریخی ،خیابانهایی که به وسیله ساختمان های چوبی که بوی درختان زیرفون را میدهند احاطه شده است، و شاید چیز بسیار مهمتر «ماست کانلیکایی»، تقریبا هر چیزی که در اینجا قرار گرفته است مترادف با نام شهر است، یک شهر کوچک  کنار ساحل که هویت ممتاز خودش را برای سالیان دراز است که حفظ کرده است.

استانبول شهری بی پایان است.

از قسمت آناتولی یا روملی آن، هر روز بزرگ و بزرگتر شده است و او اکنون شامل بسیاری از مکانهایی است که ما هرگز نه درباره آن شنیده ایم و یا چیزی دیده ایم.  اما اکنون استانبول با این مکان دیدنی چقد فاصله دارد؟ استانبول در خود بوفروس است.  آنهم دقیقا خود پنینسولای تاریخی است. اینطوری نیست؟! آیا این اصلا واقعیت دارد که بگوییم، استانبول در پشت قدیمی ترین محله های خودش مخفی شده است، که هر کدام از این محله ها نیز دارای هویت، گذشته و جذابیت های خودشان و پر از زندگی و شادمانی هستند؟ کانلیکا، یکی از قدیمی ترین محله هایی است که چهره واقعی استانبول را نشان میدهد.اگرچه اکنون همان کانلیکا سنتی که افراد مسن در خاطرشان است نیست، این روستا «یکسان سازی ها» شهر سازی فرار کرده است. که به آرامی در حال فراگیر شدن در استانبول هستند.  هنوز خیابان های آن شبیه به شهرهای قدیمی با مغازه های خوارو بار فروشی با سبزیجات فروشی ها وآرایشگاه هاو... پر شده اند.

کانگ، کانگوکا، کانلیکا...

کانلیکا، در امتداد دروازه قرار گرفته است دروازه کانلیکا، که در زمانی آن فیلا می گفتند، دقیقا در قسمت جنوبی آن قرار گرفته است. این محل تلاقی از قسمت بول بل درسی و دریات است که فستیوالهای مهتابی که در قرن 19 در اینجا برپا میشده است را به یاد می آورد.  

اگرچه کانلیکا، دارای دوران شکوفایی خودش در دوره امپراطوری عثمانی بوده است، زندگی در این ناحیه زمان زندگی را به عصر باستان بر می گرداند. این محله در آن روزها «گلاورس» به معنای «مرغ دریایی» نامیده می شده است. آن محله به نام «الاسوس» در دروه بیزانسی نامیده شده است.  اما اکنون درباره نام کنونی شایعات زیادی بر سر زبان هاافتاده است. به همین خاطر، یکی از شایعات در اینجا بیان کننده آن است که کانلیکا از «کانگولیکا» مشتق شده است که نام آن برگرفته شده از «کانگلی» است که به معنای «خودرو یا گاری کوچک» است. شایعه دیگری در اینباره وجود دارد که ادعا میکند که شیر مایل به صورتی از گاوها این منطقه به دست می آید، که به خاطر خوردن علوفه های سرخ رنگی است که در دامنه های اطراف کانلیکا می روید، و به همین خاطر «کانگلی» به آن گفته شده است، و کانلیکا از آن نام، برداشته شده است.چیزی که این شایعه را بسیار جذاب و مورد توجه میکند آن است که ماست های معروف کانلیکا حالا هم اندکی مایل به صورتی هستند.

ماست کانلیکا در طول قرنها

کانلیکا با ماست خودش معروف شده است، زیرا اهالی شهر استانبول فکر می کنند که کانلیکا در زمانی به وجود آمده است که ماست به وجود آمده است و یا برعکس! محله  مکورلار در ناحیه خارجی دامنه های شهر قرار گرفته است که تولید کنندگان ماست در آنجا زندگی می کنند و به همین خاطر به آن «محله ماست بندها» می گویند.اینگونه گفته  شده است که حسین رئیس افندی، که یکی از افراد محلی بوده است، اولین نفری بوده است که این ماست را به این محله معرفی کرده است.با این حال، در زمان اسماعیل هاکی بیک، معروف شده است که صاحب آن اسماعیل آقا کاهوسی بوده است.  در زمانی این بخش نسبت به دیگر بخش های شهر معروف گردید که آنها پورد آسیاب شده شکر (قند) را بروی ماستهای خودشان ریختند.  اما اکنون تسهیلات تولید و مغازه های یکی پس از دیگری درحال بسته شدن است. امروزه، در اینجا تنها مکان های ساخت ماست کانلیکا و شیوه سنتی صورت میگیرد. کانلیکا دوغ پاگوردو است.  این ارثیه صابری بیک است که نقش بسیار مهم را برای بهتر شدن ماست کانلیکا بازی میکند.صاحبان مغازه ها، اکنون برای چندین بار بعد از مرگ صابری بیک این مکان را تغییر داده اند، اما هنوز هم سنتهایشان را حفظ کرده اند.در مغازه هایی که در جهت مخالف بندرگاه قرار گرفته اند هم به صورت روزانه ماست تولید شده و هم این ماست ها به فروش می رسد.